Lydia: Ik zit echt op mijn plek in de zorg

Sinds 2019 werkt Lydia via Zorgwerk en vanaf dag één wist ze het zeker: dit is mijn plek. Met haar energie, warme hart en liefde voor mensen zorgt Lydia elke dag vol overtuiging voor haar cliënten. Van het netjes aankleden en verzorgen tot het bieden van een luisterend oor.  Lydia haalt plezier uit de kleine dingen die voor anderen een groot verschil maken. Ze voelt zich gewaardeerd, zit vol ambitie en droomt ervan om ooit verpleegkundige te worden. Maar tot die tijd blijft ze doen wat ze het allerliefste doet: met liefde zorgen op haar eigen manier.

Hoelang werk je nu bij Zorgwerk?

Ik werk sinds 2019 bij Zorgwerk, dus zes jaar.

Wat vind je fijn aan het werken bij Zorgwerk?

Dat je zelf kunt bepalen welke dagen je werkt, dat vind ik echt heel prettig. Als je geen avonden wilt werken, dan doe je geen avonden. Of juist wel, als je dat fijn vindt. En met feestdagen geldt dat ook. Dat je zelf de regie hebt, dat vind ik gewoon heel fijn.

De vrijheid past ook goed bij mijn leven buiten het werk. Ik heb namelijk een grote passie voor paarden. Onze pony kwam uit Spanje als een getraumatiseerd dier dat niemand kon benaderen. Met veel geduld en liefde is Angel uitgegroeid tot een enorm trouwe en lieve pony, die nu met mijn dochter naar het NK mag. Angel gaat echt voor haar door het vuur. Eigenlijk is dat net als in de zorg: als je mensen met liefde en geduld benadert, krijg je daar zoveel voor terug.

“Die vrijheid om zelf je dagen te kiezen, dat vind ik zo fijn”

Heb je wel eens training gevolgd via onze academie?

Ik heb de medicatiemodule via jullie gehaald. Ook nog een keer die training tiltechnieken gedaan, maar dat was eigenlijk vooral om andere collega's te ontmoeten.

Wanneer besefte jij voor het eerst, dit werk pas echt bij mij?

Ik ben acht jaar geleden in de zorg begonnen. Vanaf dag één had ik al het gevoel: dit is echt mijn ding. Dit vind ik gewoon leuk werk, vooral met oudere mensen.
Ik hou van zorgen. Voor mensen zorgen vind ik gewoon leuk om te doen.

“Vanaf dag één wist ik: dit is mijn ding”

Welke taken in jouw werk doe jij met het meeste plezier?

Het leukste vind ik eigenlijk het aankleden van de mensen. Hun haar mooi doen, een beetje opmaken, weet je wel. Ik vind het leuk om ervoor te zorgen dat ze er netjes uitzien. Een lekker luchtje op, fris en verzorgd. Dan zie je dat ze ook tevreden zijn over hoe ze eruitzien. Ja, dat vind ik gewoon mooi. Als ik ze dan in de stoel zie zitten, denk ik: kijk, je ziet er weer keurig uit. Schone kleren aan, je haar netjes, misschien zelfs een beetje make-up op, dat vind ik heerlijk om te doen.

De gesprekken ook heel waardevol. Even kletsen met de mensen. Soms heb je er geen tijd voor, maar als je wel even vijf minuten kunt zitten en ze hun verhaal kunnen doen, dan zie je daarna dat ze weer helemaal blij zijn. Gewoon omdat jij even de tijd nam om te luisteren.

Wat is het mooiste compliment dat je ooit hebt gekregen van een cliënt of collega?

Dat ik een hardwerkende zuster ben met een hart van goud. Dat vond ik echt heel lief om te horen. Vooral omdat het van de teamleider kwam.

Hoe maak jij in kleine dingen een groot verschil voor je cliënten?

Wat ik merk bij de cliënten is dat ze het heel fijn vinden als je echt naar hen luistert. Gewoon geduld hebben en respect hebben voor het feit dat het allemaal wat langzamer gaat bij hen.

Ze waarderen het echt als je een beetje geduld toont. Dan zeggen ze weleens: "Oh, jij doet tenminste niet alles zo haastig, niet zo snel, snel, snel." Natuurlijk werk ik wel vlot, maar ik neem ook de tijd voor de momenten waarop het bij hen even wat langzamer gaat. Bijvoorbeeld als ze moeilijker lopen of niet zo makkelijk opstaan.

Veel mensen vinden dat prettig, want ze houden er gewoon niet van als alles gehaast is en je meteen weer weg bent.

“Ze zeggen vaak: jij hebt tenminste geen haast, dat vinden ze zo fijn”

 Wat heb jij geleerd over jezelf sinds je werkt in de zorg?

Ik ben van mezelf ontzettend druk, echt heel druk. Maar ik merk dat wanneer ik in de zorg werk, ik ook mijn rust kan vinden. Juist omdat het daar allemaal rustig verloopt bij de mensen. Dan word ik ineens een heel rustig persoon. Thuis loop ik als een spinnende tol door het huis, maar met die mensen lukt het me ineens om die rust te pakken.

Dan denk ik: oké Lydia, rustig aan. Dat is fijn voor jezelf, fijn voor de mensen en je voelt je er goed bij.

Het is in de zorg altijd druk, er is altijd stress. Maar toch brengt het contact met de mensen me ook rust, juist omdat zij alles op hun gemak willen doen en zonder haast. Dat werkt aanstekelijk.

Hoe blijf jij jezelf motiveren tijdens drukke of pittige dagen?

Ik vind dat heerlijk. Echt, ik vind het top. Ik ben van mezelf heel druk, dus ik kan die drukte ook goed aan. Ik voel me dan echt in mijn element.

Ik vind mijn werk gewoon veel te leuk. Ik sta elke dag met plezier op. Mijn dochter zegt weleens dat ik op de rem moet trappen, want anders zou ik dag en nacht werken. Het is echt mooi werk om te doen. Ik hoef eigenlijk niet gemotiveerd te worden, want ik vind het altijd leuk. Alleen als ik niks te doen heb, dan vind ik het minder leuk. Maar dat gebeurt gelukkig niet vaak. Dat is het mooie: dat je iets hebt gevonden wat niet als werken voelt.

Op welke momenten voel jij je echt gezien of gewaardeerd?

Ik heb altijd wel het gevoel dat mensen mij waarderen. Ik werk als achterwacht en als ik dan wordt ingepland bij PZC dan zeggen ze: "Oh Lydia, fijn dat jij er weer bent!" Dan denk ik echt: kijk, ze zijn blij dat ik er ben.

Ook de bewoners zeggen dan: "Oh Lydia, ben je er alweer? Wat leuk!" Dat geeft me echt een boost. Het is fijn om te merken dat mensen blij zijn dat ik er ben. Dat geeft mij het gevoel van: oké, gelukkig, ik doe het in ieder geval goed in hun ogen.

Als jij een nieuwe collega zou inwerken, wat geef je hem of haar mee?

Ik begeleid ze in alles wat ze moeten doen. En dan denk ik: je hoeft niet als een idioot te gaan werken, maar zorg wél dat je goed werkt. Ja, dat vind ik echt belangrijk.
Laatst had ik ook weer een meisje, dat vond ik wel bijzonder. Ze wist niet hoe ze een steunkous aan moest doen. Dan neem ik haar mee en zeg ik: "Kijk goed, ik doe de eerste voor, en dan doe jij de tweede." Dat vinden ze dan ook fijn.
Ik geef het ze gewoon mee, met geduld. Ik zeg ook: liever wat langzamer en goed, dan snel-snel en de helft vergeten.

Wat wil jij dat mensen echt begrijpen over het werk van een helpende?

Nou, dat je niet minder bent dan een verzorgende of verpleegkundige. Op de locatie waar ik regelmatig werk heb ik dat gevoel niet, daar hoor ik er echt bij. Iedereen is nodig, van de huishouding tot de directeur. Niemand is meer of minder dan een ander. Zo voel ik dat echt.

Waar droom je nog van in je werk?

Ik zou graag verpleegkundige willen worden. Al jaren denk ik: dat is echt wat ik wil. Maar ik zit nu bij Zorgwerk en dat vind ik ook leuk. Vooral omdat ik die vrijheid heb. Als ik een verpleegkundige opleiding ga doen, moet ik op één plek blijven en dat houdt me soms tegen.